W stronę grafiki – Waldemar Węgrzyn

Waldemar Węgrzyn, One’s upon a time, druk cyfrowy, 2014, 350x100 cm.

Profesor Witold Skulicz, założyciel Stowarzyszenia Międzynarodowe Triennale Grafiki w Krakowie, na jednej z wystaw w Rondzie Sztuki nazwał Katowice „doliną krzemową grafiki”. Katowicka grafika przełamuje stereotypy, poszerza granice kierunku, przez co jest aktualna i nowoczesna. Cykl „W stronę grafiki” ma na celu przybliżenie niektórych artystów tworzących to środowisko. Pierwszym prezentowanym tutaj twórcą jest Waldemar Węgrzyn, profesor, wykładowca katowickiej ASP, który właśnie otrzymał Nagrodę Fundacji im. Mariusza Kazany na Międzynarodowym Triennale Grafiki IMPRINT 2014.

Waldemar Węgrzyn urodził się w 1959 roku w Krakowie. Studia ukończył na katowickim Wydziale Grafiki, który jeszcze wtedy był filią krakowskiej ASP. Po studiach związał się na stałe z macierzystą uczelnią, obejmując stanowisko asystenta w pracowni litografii. Następnie zajął się rozbudową i prowadzeniem uczelnianej pracowni sitodruku. Obecnie pełni też funkcję kierownika Katedry Grafiki ASP w Katowicach oraz kierownika pracowni obrazowania cyfrowego ASP w Krakowie. Z zamieszkania gliwiczanin.

Mówi, że w sztuce nie interesuje go refleksja nad upływającym czasem, ale czas przyszły. Zestawia archetypiczne elementy obrazu z zapisem cyfrowym, łączy dwie przestrzenie − przestrzeń materii realnej z przestrzenią cyfrową.

Jego prace skłaniają do refleksji nad stanowiskiem współczesnego człowieka wobec sztuki, wobec jego bagażu kulturowego, jego łączności ze światem, którego w cyfrowej, futurystycznej rzeczywistości nie da się przecież odrzucić. Elementy portretów wpisane w rozmyte kształty monitorów (cykl Bagdad), powielone, niewyraźne obrazy zwierząt jak z naskalnych malowideł, gdzie obraz został zbudowany z mnóstwa drobnych, półprzezroczystych cyfr zapisu binarnego (cykl Klonowanie), wyłaniające się z mroku nagromadzonych pixeli ryby (Delfin, Za moim oknem przepływają delfiny)  i fantastyczne, jakby pradawne stwory (cykl Bestiarium) to tylko niektóre z przykładów prac, w których zestawienie tego co realne i digitalne daje nowe możliwości obrazu. Dzieje się tak również w najnowszych pracach, gdzie pojawiają się niezwykłe pejzaże – przestrzenie oscylujące pomiędzy snem a błędem cyfrowego zapisu (m.in. One’s upon a time, Your time).

Waldemar Węgrzyn znajduje wciąż kolejne, unikatowe rozwiązania na to jak połączyć nowe media i wykorzystać technikę druku cyfrowego. Wypracowany przez niego język jest różnorodny, dopracowany w każdym szczególe. Widoczna w pracach fascynacja cyfrowym sposobem zapisu, „cyberprzestrzenią”, co niezwykle rzadkie, nie zakłóca zachwytu nad realnym światem, ale daje nowe możliwości jego wyrażenia. Dorobek artysty jest ważnym głosem w dyskusji nad kierunkiem rozwoju i możliwościami wykorzystania technologii cyfrowej we współczesnej grafice.

autor: Michalina Wawrzyczek-Klasik