Elektronika i nieme kino

Organizatorzy festiwalu Muzyka na Plan, członkowie działającego w Tarnowskich Górach stowarzyszenia Góry Kultury, wpadli na doskonały pomysł, jak zmusić współczesnych widzów do obejrzenia przydługawych, niemych filmów nakręconych w czasach raczkowania kinematografii. Sposób był dość prosty. Wystarczyło ogłosić konkurs na skomponowanie muzyki do nieistniejących ścieżek dźwiękowych.

W piątej już edycji imprezy, która odbyła się 25 i 26 października 2014 roku w Tarnogórskim Centrum Kultury, w konkursowe szranki stanęło 6 kompozytorów. Byli wśród nich już znani w środowisku muzycznym twórcy i artyści początkujący. Zaprezentowali zapisane elektronicznie mniej lub bardziej udane kompozycje, na ogół mające niewiele wspólnego z muzyką filmową i dość odległe muzycznie od epoki kina niemego. Przede wszystkim dominowało współczesne instrumentarium: elektroniczne urządzenia klawiszowe, gitary, perkusja. Słuchając tych popisów, widzowie chwilami po prostu tęsknili za klasycznymi taperami przygrywającymi na pianinie lub skrzypcach podczas emisji starych filmów. Poza tym elektroniczne muzykalia zabrzmiałyby na pewno lepiej, gdyby czas projekcji filmów był krótszy i nie wymuszał nużącego ponad godzinnego grania. Ale nikt z obecnych na widowni nie zanudził się na śmierć podczas projekcji wiekowych obrazów filmowych – co było widać po żywiołowych reakcjach.

W dodatku − dość zgodny z odczuciami widzów − werdykt jury nie wzbudził kontrowersji wśród muzyków. Zamiast planowanej pierwszej, jedynej nagrody, jurorzy przyznali dwa drugie miejsca i po tysiąc złotych finansowej gratyfikacji kompozycji Milky Wishlake do filmu Zaginiony świat z 1925 roku i utworowi November Might Be Fine do filmu South z 1919 roku. Organizatorzy Muzyki na Plan po raz kolejny jedno udowodnili na pewno, że możliwe jest pożenienie współczesnej muzyki ze starymi filmami niemymi.

autor: Ryszard Bednarczyk